Doorgaan naar artikel
Onze poedernagellak geeft kleur aan de nagel zonder de huid en nagelriemen te verkleuren. Bovendien versterkt het en herstelt het de structuur van nagels die de neiging hebben te breken.
Kwaliteitscertificaten voor poederemail
Ftalaten
Wat zijn ftalaten
Ftalaten zijn chemicaliën die vaak worden gebruikt om de flexibiliteit te vergroten. Ftalaten worden het meest gebruikt bij de productie van polyvinylchloride (PVC)-producten. Tegenwoordig is PVC het tweede meest gebruikte type plastic.
Over het algemeen worden ftalaten gebruikt in bouwmaterialen, verpakkingsmaterialen, leidingen en elektrische installaties, en in duizenden andere producten. Het wordt gebruikt in wandbekleding, privévloeren, tafelkleden, meubelvloeren, douchegordijnen, tapijtvloeren, tuinslangen, regenjassen, speelgoed, schoenen, autobekleding, medische slangen en bloedopslagzakken. Sommige soorten ftalaten worden gebruikt in cosmetica, nagellak, haarproducten, huidverzorgingsproducten en zelfs in sommige medicijnen.
Van tijd tot tijd wordt het gebruik van bepaalde soorten ftalaat echter verboden vanwege veiligheids- en gezondheidsproblemen. Zo is het gebruik van drie soorten ftalaten in speelgoed en kinderproducten in concentraties boven 0 verboden.1 procent. Bovendien zijn er beperkingen opgelegd aan het gebruik van bepaalde soorten ftalaten in baby- en kinderverzorgingsmaterialen.
Tegenwoordig worden er commissies opgericht en onderzoeken uitgevoerd om de gezondheidsrisico's van ftalaat en ftalaatvervangers te onderzoeken en om te bepalen of de verboden zullen voortduren of dat enig ander gebruik van ftalaat passend zal zijn.
Veel soorten ftalaten passeren met voedsel het menselijk lichaam. Bovendien zijn het gebruik van producten voor persoonlijke verzorging en inhalatie belangrijke blootstellingsroutes voor sommige ftalaten. Ftalaten in het lichaam van een moeder kunnen in de moedermelk terechtkomen. Baby's en jonge kinderen kunnen worden blootgesteld aan ftalaten door plastic speelgoed dat ftalaat bevat te absorberen. Kortom, ftalaten worden veel gebruikt in diverse consumentenproducten en komen op vele manieren in het menselijk lichaam terecht.
Ftalaten behoren tot de klasse van synthetische chemicaliën en worden jaarlijks in grote hoeveelheden geproduceerd. Door ftalaten aan PVC toe te voegen, wordt dit kwetsbare plastic flexibeler en duurzamer gemaakt.
Ftalaten worden gedefinieerd als giftige stoffen met effecten op de voortplanting en ontwikkeling. De toxiciteitsniveaus variëren echter afhankelijk van de structuur van het ftalaat. Sommige ftalaatsoorten zijn ook geclassificeerd als kankerverwekkend.
Ftalaten zijn niet chemisch gebonden aan het PVC-polymeer. Daarom lekken producten na verloop van tijd, vooral in hittehoudende omstandigheden, en verspreiden ze zich naar lucht, water, voedsel, stof, bodem, levende organismen en andere omgevingen.
Hoewel zes soorten ftalaten momenteel verboden zijn in kinderproducten die in de Verenigde Staten en landen van de Europese Unie worden vervaardigd, worden ze in veel delen van de wereld nog steeds gebruikt bij de productie van speelgoed. Bovendien worden kinderen nog steeds blootgesteld aan ftalaten in cosmetica en producten voor persoonlijke verzorging, zoals nagellak, lotion, shampoo, zeep en haarlak. Materialen gemaakt van PVC zoals rugzakken, lunchboxen, paraplu's, regenjassen, laarzen, tassen en pantoffels bevatten ook ftalaten.
Veel andere materialen omvatten ftalaten zoals plastic buizen, opbergzakken, vloertegels, auto-onderdelen, voedselverpakkingen, verf, huishoudelijke artikelen, farmaceutische coatings, elektrische draden en medische apparaten.
De belangrijkste effecten van ftalaten op de menselijke gezondheid zijn reproductieve afwijkingen en ontwikkelingseffecten. Blootstelling aan ftalaten veroorzaakt voortplantingsstoornissen bij mannen, beschadiging van het sperma, vruchtbaarheidsstoornissen, ziekten van het vrouwelijke voortplantingsstelsel, vroegtijdige puberteit, astma en schildklieraandoeningen. Er worden ook schadelijke effecten op de longen, lever en nieren waargenomen.
Bovendien vormen ftalaten een risico voor water- en landecosystemen in de buurt van bedrijven die ftalaat gebruiken bij de productie. Sommige soorten ftalaten zijn bioaccumulerend en zijn aangetroffen in waterorganismen. Bij vissen worden hormoonontregelende effecten waargenomen. Vogels en zoogdieren worden getroffen door blootstelling aan de voedselketen.
Tegenwoordig gaat de zoektocht naar andere chemicaliën ter vervanging van ftalaten door. Er is bijvoorbeeld een aantal stoffen geïntroduceerd, zoals alternatieve verzachtende middelen, ter vervanging van ftalaat in speelgoed, babyverzorgingsproducten, medische hulpmiddelen en sommige cosmetische producten.
Hema
Wat zijn Hema
Veel tests hebben aangetoond dat 2-hydroxyethylmethacrylaat (2-HEMA) en ethylcyanoacrylaat (ECA) de twee allergenen zijn die het vaakst en met zekerheid de diagnose van contactallergie voor acrylaten in cosmetische nagels mogelijk maken.
2-HEMA is echter een ingrediënt dat consistent aanwezig is in gelproducten, terwijl het niet aanwezig is in sommige acrylnagels.
Voor patiënten die allergisch zijn voor 2-HEMA moet het gebruik van nagelgel worden vermeden, tenzij preparaten worden gebruikt die deze niet bevatten. Het beste alternatief lijkt echter zijden nagels te zijn als de patiënt niet gevoelig is voor de ECA die in alle nagellijmen aanwezig is.
Klinische manifestaties
Contacteczeem wordt veroorzaakt door een reactie van de huid op exogene stoffen van verschillende aard (chemisch, chemisch-fysisch, biologisch). Er zijn twee mechanismen die het ontstaan van contacteczeem veroorzaken. In het eerste geval veroorzaakt contact met de stof huidirritatie en cellulaire schade, en in dit geval is er sprake van irriterende contactdermatitis. In het tweede geval is er sprake van allergische sensibilisatie voor bepaalde stoffen en is er sprake van allergische contactdermatitis. Voor de eerste is zelfs een enkel huidcontact voldoende, terwijl voor de laatste een periode van minimaal 6-10 dagen nodig is voordat de symptomen optreden. Contactdermatitis veroorzaakt het verschijnen van erytheem, oedeem en blaren, met de daaropvolgende vorming van korsten en uiteindelijk afschilfering. De initiële laesies zijn gelokaliseerd in het deel van de huid dat is blootgesteld aan de sensibiliserende stof, maar kunnen zich ook naar andere huidgebieden verspreiden als de blootstelling aan de irriterende stof aanhoudt.
Zware metalen
Wat zijn zware metalen?
Zware metalen zijn alomtegenwoordige stoffen die min of meer gelijkmatig in het milieu zijn verdeeld; ze zijn wijdverspreid in gesteenten en in de aardkorst en aanwezig in voedsel en water. Juist vanwege het feit dat ze alomtegenwoordig zijn in het milieu, is het praktisch onmogelijk om de dagelijkse blootstelling aan zware metalen te vermijden. Daarom is de aanwezigheid van sporen van zware metalen, zelfs in cosmetische producten, onvermijdelijk. Bij bepaalde doses kunnen ze echter toxische effecten op het lichaam veroorzaken. Daarom is het van fundamenteel belang om hun aanwezigheid in elk cosmeticaproduct zorgvuldig te evalueren om eventuele effecten uit te sluiten die de gezondheid van de consument in gevaar kunnen brengen.
Wat zijn zware metalen?
De meest genoemde zware metalen zijn arseen (As), cadmium (Cd), chroom (Cr) III en VI, lood (Pb), kwik (Hg), selenium (Se), antimoon (Sb), barium ( Ba), kobalt (Co) en nikkel (Ni).
Regelgevingsreferentie
Het gebruik van metalen als ingrediënten is expliciet verboden door Verordening (EG) 1223/2009, die ze opneemt in bijlage II, d.w.z. in de lijst van stoffen waarvan het gebruik verboden is in de samenstelling van cosmetische producten. Echter, juist gezien de alomtegenwoordigheid ervan, geeft artikel 17 van Verordening (EG) nr. 1223/2009 het volgende aan:
"De onbedoelde aanwezigheid van een kleine hoeveelheid van een verboden stof, als gevolg van onzuiverheden in de natuurlijke of synthetische ingrediënten, het productieproces, de opslag, de migratie uit de verpakking en die technisch onvermijdelijk is ondanks het naleven van een goede productie praktijken, is toegestaan op voorwaarde dat deze aanwezigheid in overeenstemming is met artikel 3."
Dus in wezen tolereert de verordening de aanwezigheid van zware metalen in eindproducten in kleine hoeveelheden wanneer ze een residu zijn van het cosmetische productie- en conserveringsproces of wanneer ze aanwezig zijn als onzuiverheden van andere cosmetische ingrediënten (zoals kleurstoffen).
Deze aanwezigheid wordt alleen geaccepteerd als:
-Zware metalen zijn aanwezig in technisch onvermijdelijke sporenniveaus;
-Als de aanwezigheid plaatsvindt ondanks het in acht nemen van goede productiepraktijken;
-Het cosmetische product is door de Safety Assessor als veilig beoordeeld. redelijkerwijs te verwachten gebruiksomstandigheden.
Daarom onderstreept de Verordening het concept van de onvrijwillige aanwezigheid van verboden stoffen (zoals zware metalen) en dus van verdraagbaarheid. In ieder geval moet de aanwezigheid van zware metalen en onzuiverheden zorgvuldig van geval tot geval worden geëvalueerd en onderzocht. basisgeval ten tijde van de veiligheidsbeoordeling.
Is er een limiet voor zware metalen?
Zoals eerder aangegeven geeft Verordening (EG) 1223/2009 in wezen aan dat de aanwezigheid van zware metalen, in technisch onvermijdelijke sporen, is toegestaan, maar in feite is er geen globale maximumlimiet gedefinieerd voor zware metalen in cosmetica, noch een individuele limiet voor elk van de zware metalen, daarom is er geen referentiewaarde voor de term "verminderde hoeveelheid verboden stof" in artikel 17. Bij gebrek aan grenswaarden voor zware metalen is daarom een beoordeling per geval noodzakelijk.
Er zijn ook geen gestandaardiseerde methoden voor het bepalen van het totale gehalte aan zware metalen en methoden voor het bepalen van chemische soorten (bijvoorbeeld Cr VI of Chroom III). Het ontbreken van kwantitatieve grenzen heeft ertoe geleid dat sommige autoriteiten van de lidstaten indicatieve waarden hebben vastgesteld die moeten worden gerespecteerd.
Bij gebrek aan door de verordening geharmoniseerde limieten zijn de referentielimieten daarom gedefinieerd als volgt:
Federaal Bureau voor Consumentenbescherming en Voedselveiligheid (BVL). De Duitse federale overheid heeft, na tests op cosmetische producten, de volgende waarden als limieten gedefinieerd:
-Pb: 2 mg/kg (of 5 in bepaalde make-upproducten);
-As : 0,5 mg/kg (voor carnaval- of theatertrucs 2,5 mg/kg);
-Cd: 0,1 mg/kg;
-Hg: 0,1 mg/kg;
-Sb: 0,5 mg/kg
Gezondheid Canada. Een soortgelijk initiatief werd in Canada genomen door Health Canada. Er wordt rekening gehouden met technisch onvermijdelijke onzuiverheden wanneer zware metalen lager zijn dan de volgende niveaus:
-Pb: 10 mg/kg;
-As: 3 mg/kg ;
-Cd: 3 mg/kg;
-Hg: 1 mg/kg;
-Sb: 5 mg/kg
Italië. het Istituto Superiore di Sanità (ISS) heeft de maximale limieten aangegeven die als technisch onvermijdelijke sporen kunnen worden beschouwd (voor tandpasta's worden de waarden tussen haakjes vermeld, indien verschillend)
Uitdagingstest
Waaruit bestaat de Challenge Test?
De uitdagingstest, letterlijk "uitdagingstest", is een van de belangrijkste cosmetologische tests die in het laboratorium worden toegepast om eventuele microbiologische agressie te verifiëren die een cosmetisch product kan ondergaan, zowel tijdens de productie- of opslagfase als tijdens de periode van consumentengebruik .
Deze test is verplicht voor alle cosmetische producten die, onder normale opslag- en gebruiksomstandigheden, een risico op bacteriologische besmetting kunnen inhouden.
Alleen producten met een laag microbiologisch risico (producten op alcoholbasis, producten met een zeer basische pH zoals zepen bijvoorbeeld) zijn vrijgesteld van deze tests, maar hun afwezigheid moet nog steeds worden gerechtvaardigd.
Dit type cosmetische test wordt gebruikt om de efficiëntie van het conserveermiddelsysteem dat in de formulering wordt gebruikt, te verifiëren.
De uitdagingstest op cosmetica wordt uitgevoerd door micro-organismen in een cosmetisch product te inenten om hun overleving in de loop van de tijd te verifiëren.
Van aanzienlijk belang is de toepassing van officiële protocollen door de microbioloog, ook al is de meest gebruikte methodologie de ISO-methodologie, die niet alleen aangeeft welk type analyse moet worden uitgevoerd, maar ook hoe de resultaten moeten worden geïnterpreteerd. .
Op welke micro-organismen wordt getest?
De micro-organismen die zijn geïnoculeerd tijdens de challenge-testanalyse zijn:
-Escherichia coli, bacterie die voornamelijk wordt aangetroffen in besmette feces
-Pseudomonas aeruginosa, alomtegenwoordige bacterie pathogeen voor mensen
-Candida albicans, saprofytische gist voor mensen, normaal aangetroffen in de mondholte, in het maag-darmkanaal en op vaginaal niveau
-Aspergillus brasilensis
-Staphilococcus aureus, huidsaprofyt en potentiële ziekteverwekker
Hoe wordt de challenge-test uitgevoerd?
De test wordt gevolgd gedurende een periode die verificatietijd wordt genoemd, voor elk monster dat met de ziekteverwekker op een petrischaaltje is geïnoculeerd. De verificatietijden zijn onderverdeeld in:
T0: nultijd direct na inenting
T1: na 24 uur
T2 : na 48 uur
T7: na de zevende dag
T14: na 14 dagen
T28: na de achtentwintigste dag om het totale ontbreken van de initiële microbiologische belasting te verifiëren
Hoe worden de resultaten geïnterpreteerd? De resultaten kunnen in 3 typische situaties samenkomen:
Voldoen aan criterium A: aanvaardbaar microbiologisch risico, het cosmetische product wordt beschouwd als beschermd tegen microbiële proliferatie. Er wordt geen rekening gehouden met andere factoren dan die van de formulering.
Voldoen aan criterium B: aanvaardbaar microbiologisch risico, in dit geval moet ook rekening worden gehouden met de controlefactoren, d.w.z. de kenmerken van de verpakking om het risico op besmetting te verminderen.
Niet-naleving: voldoet aan geen van de bovenstaande criteria. Er moet een geleidelijke afname van de microbiologische belasting zijn tot de achtentwintigste dag, zonder toename van de telling vergeleken met de vorige teltijd. Langzame reductie of verdere ontwikkeling tijdens de testfase resulteert in een ontoereikend conserveringssysteem. In dit geval heeft het product deze test niet doorstaan, waardoor het betreffende conserveringssysteem heeft gefaald en het niet mogelijk is om het in nieuwe bereidingen te gebruiken.